remarks on category theory

Here are some remarks that I have noted down while studying basic category theory under the supervision of George Janelidze. Some are quite technical, but one way or another they all have philosophical significance.

I do not claim any originality. In fact, most of the observations belong either to folklore or to Prof. Janelidze. 


Both Set Theory and Category Theory can provide foundations for all of mathematics as currently practised. Hence, from a logical point of view, there is not much difference between the two alternatives. However, from a practical point of view, there is a huge difference. Each approach leads to different insights. Although it may be possible to derive a statement p in each framework, it may not be humanly possible to see p in one of the frameworks. For instance, monadicity of the power set functor could not be recognized before the advent of category theory, because consideration of the power set of the power set of the power set of the power set of a set was too unnatural from set theoretical point of view.

How hard is it to generate entirely novel and practically useful mathematical structures? To what extent does the development of mathematics rest on the recycling of old ideas? For example, vector bundle was thought to be a new structure. Then Category Theorists came to the scene and demonstrated that a vector bundle over a topological space X is just a vector space object in the slice category (Top↓X).

In Category Theory, all the important concepts can be stated in terms of each other. (Existence of an initial object can be seen as the existence of a left-adjoint. Existence of a left-adjoint can be seen as the existence of a family of initial objects. Existence of a colimit can be seen as the existence of a left-Kan extension. Existence of a left-Kan extension can be seen as the existence of a family of colimits. So on...) Is this a manifestation of the poverty of human imagination? Everything we do seems to be variations on the same theme.

It may be possible to reformulate a structure in a philosophically less troublesome manner. For instance, there are several equivalent ways of presenting adjuction data. The equational characterization circumvents the controversies involving the use of existential quantifiers over huge collections. How many of our philosophical problems have such syntactic origins? How many would disappear if only we knew the right way of reformulating them? (An example from physics: Lagrangian reformulation of classical mechanics introduces teleological aspects that render it philosophically more problematic than the usual formalism.)

Introduction of a property in a specific setting may have to rely on the same property being true in a greater setting. For instance, defining associativity of a tensor product ⊗ in a specific small category ε requires the use of associativity of the tensor product × in the category of all small categories. More specifically, associativity of ⊗ requires the existence of a natural isomorphism α, called the associator, with components α_(A,B,C) between (A⊗B)⊗C and A⊗(B⊗C). Here A,B,C are objects in ε, and α is a natural transformation from the composite functor ⊗o(1×⊗)oθ to the composite functor ⊗o(⊗×1) where θ is the (ε,ε,ε) component of the associator of ×.

Category Theory can guide us to the "right" way of defining certain objects. Here is an example from topology... Andrei Nikolayevich Tychonoff introduced a new product topology in his proof of the assertion that arbitrary products of compact topological spaces is again compact. The first reactions to the result were mixed. People had the impression that Tychonoff had chosen the product topology in a way that would make his theorem work. Therefore the proof had a air of arbitrariness to it. Years later, however, Category Theorists showed that Tychonoff had indeed imposed the "right" topology on the set theoretical product. He was now truly vindicated.

Category Theory can uncover the systematic biases of human mathematicians. When teaching arithmetic to kids, we first introduce sums. On the other hand, when teaching category theory to university students, we first introduce products. (Arithmetic sum of numbers 2 and 3 is the size of the coproduct (i.e. the disjoint union) of the sets {1,2} and {1,2,3}.) We do this because modern mathematics uses products more often than coproducts. Also, the actual constructions of coproducts tend to be more complicated and category-specific than those of products. The discrepancy arises from the choices made by human mathematicians: Having found it easier to work with products, they defined algebraic structures in a way that is more friendly to product formations. (This highlights one of the reasons why discovering a duality between two well-known categories is so important: It allows one to compute a colimit by passing to the dual category and computing the corresponding more tractable limit.)

Yoneda's embedding reveals one of the most important insights of Category Theory: One can safely replace an object with the network of its relationships. This is the mathematical analogue of what sociologist George Herbert Mead, one of the founders of Symbolic Interactionism, once wrote: "The individual mind can exist only in relation to other minds with shared meanings." This view is actually prevalent in Eastern cultures: "Many have noted that the 'meaning' of an individual in Japan is not intrinsic, implanted in a single person, as in the West. There is no unique soul or substance. The meaning is in relation to another. We can see this in the very word for 'human being'. It is composed of two Chinese characters, one meaning 'human' (nin) and the other meaning 'between' (gen). One way of interpreting this is that a human being is by definition a relationship, not a self-sufficient atom. Thus the very idea of the separate, autonomous 'person', the basic premise of Western thought and Western individualism, is missing in Japan." (Macfarlane - Japan Through the Looking Glass, p.76-77) Similarly, Henri Poincaré claimed the following: "The aim of science is not things themselves, as the dogmatists in their simplicity imagine, but the relations among things; outside these relations there is no reality knowable."

As opposed to Set Theorists, a Category Theorist does not define his structures directly. Instead he writes down a certain behaviour. This behaviour is specific enough so that any two objects exhibiting it have to be isomorphic to each other. The resulting lack of uniqueness is not big loss for the Category Theorist since he does not like to distinguish isomorphic objects which interact in exactly the same way with all other objects.

In Set Theory, one makes a canonical choice for all direct products right from the start: The ordered pair (a,b) is defined as the unordered pair {{a,b},{a}}, and AxB is defined as the set of all ordered pairs (a,b) such that a∈A and b∈B. But is there any good reason for choosing {{a,b},{a}} over the alternative {{a,b},{b}}? Instead of making such an arbitrary choice, is it not better to make no choice at all? A Category Theorist defines the product as an isomorphism class of sets which satisfy a certain universal property. He makes a choice from this class only when he is forced to manipulate AxB directly.

Although Category Theorists favour "isomorphism" over "equality", this conceptual hierarchy is not really genuine. One can relax the equational constraints, but one can never obliterate the presence of equalities. For instance, in the case of bicategories, equalities creep back into the picture in the form of coherence axioms.

The proposition that every surjective function has a right inverse is equivalent to the Axiom of Choice (AC). This categorical characterization of AC lends itself to an easy generalization: We say that AC holds in an arbitrary category ε if each epimorphisms in ε has a right inverse. (Note that epimorphisms in the category Set are the surjection functions.) AC is false in many categories. Consider, for instance, the category of Groups. Here all epimorphisms are surjective homomorphisms. Hence, given an epimorphism f, one can invoke the AC of Set to get a right inverse to f. But this will not help much, because the set theoretical right inverse may not be a group homomorphism. (Consider the homomorphism from Z to the factor group Z/2Z reducing integers modulo 2. It does not have a right inverse, because the only homomorphism from Z/2Z to Z is the zero homomorphism.) The categorical characterization pinpoints the source of AC's philosophical content: As objects assume greater structure AC is less likely to hold. (Recall that sets have no structure at all.)

Power of Topos Theory does not lie in its ability to replicate Set Theory. It lies in its ability to place Set Theory in the greater context of all mathematical theories. It allows us to see how exactly sets differ from other mathematical structures. It enables us to investigate intermediary structures and see exactly what properties lead to set-like, space-like or algebra-like behaviours.

Existence of exponents in Cat implies that functors know natural transformations. In other words, higher dimensional information is encoded inside the initial two dimensional data.

The notion of associativity can be seen as a special case of a monoid homomorphism. Let C be a category with products. If products are specified beforehand,  we can view C as a monoid where the multiplication operator is just the product. (We assume that Ax1 is chosen as A for each object A of C.) We can define a set theoretical map from this monoid to the monoid of endomorphisms of C by sending each object A to the functor Ax(-). This map is a monoid homomorphism if and only if the product operator is associative.

As opposed to Set Theory, in Category Theory, topological groups is considered as a special case of groups rather than a generalisation. (Topological groups are simply the internal category of group objects in Top.)

Category of internal categories in modules is equivalent to the category of complexes. This equivalence takes natural transformations to chain homotopies. (Previously, chain homotopies could only be motivated via geometry. Now we know that they also spring from purely categorical considerations.) So, in a sense, abelian homological algebra is just category theory internal to modules. Hence, non-abelian homological algebra should just be category theory! (In reality, this becomes too vast a generalisation. For instance, instead of considering category theory internal to Set, Ronald Brown considers category theory internal to Grp which lies in between Mod and Set.)

Say your indexing set is I. For each i∈I, you make a choice of a set A_{i}. In other words, this family is just a function from I to the category Set. Viewing I as a category itself, the I-indexed families organise themselves into a presheaf category Fun(I,Set). Note that to define I-indexed families, one is naturally led to introduce the category Set whose objects constitute a collection that is larger than a set. (We call such collections as classes.) In other words, you are forced to venture beyond the most usual set theory even to define something as basic as families. Moreover, there is an arbitrariness in the definition of families. Should one require A_{i} to be disjoint? The answer to this question should not matter. But from a set theoretical point of view it does. If one defines an I-indexed family as a functor F from I to Set, then the disjointness assumption is not made. However, if one defines it as a function f from some set A to I, then the assumption is forced since the inverse of each i∈I under f is disjoint. Note that, from a categorical point of view, these two approaches are actually the same since the slice category Set/I is equivalent to Fun(I,Set). Notice how Category Theory is an expert at resolving arbitrarinesses. Before the notion of categorical equivalence, people knew instinctively that the above two approaches were the same but they had no mathematical means of articulating this thought. (Another well-known similarity that can not be stated without Category Theory is "Linear maps are like matrices.")

eğitim sektöründe girişimcilik

Online eğitim, teknoloji girişimcileri için en zor alanlardan biri. Bu alanda yeni projelere imza atmak isteyen gençler bir şekilde benimle temasa geçiyorlar. Ben de seve seve paylaşıyorum tabi deneyimlerimi.

Sürekli aynı şeyleri söyleyip durduğum için oturup bir temize çekeyim dedim. Aşağıda yazdıklarımı önceden bilseydim belki de inekle.com'u hayata geçirmeye cesaret edemezdim.

Peki pişman mıyım? Tabii ki hayır. Cehalet yaratıcılığın ve girişimciliğin ön koşuludur. En güzel yeniliklere hep sektör dışından kişiler imza atmıştır.


Sahte Talep

Eğitim sektörünün devasa büyüklüğüne aldanmamalıdır çünkü ortada doğal bir talep yoktur. Tamamen devlet dayatmasıyla yaratılan sahte bir piyasa söz konusudur.

Çocuklar durduk yerde okula gitmezler. "Eti senin kemiği benim." mantalitesiyle bırakıldıkları korkunç görünüşlü binalardan bahsediyoruz. Öğrencilerin ezici bir çoğunluğu kötü öğretmenler ve kötü şartlardan ötürü derslerden ve özellikle de matematikten nefret ederler.

Mesela mesleki eğitim sektörü gerçek bir talep üzerine kuruludur. Verilen sertifikasyonlar sayesinde insanlar kariyerlerinde ilerleyip daha yüksek maaşlı işlere girerler.

Devlet tarafından dayatılan eğitimde ise motivasyon problemi vardır. "Okumazsan adam olamazsın." ile trigonometrik denklemler arasındaki bağ çok soyuttur. Tekme tokat veya azar ile somutlaştırıldığında ise daha da motivasyon kaybına yol açar.

Peki eğitim eğlenceli hale getirilemez mi? Getirilebilir ama bu ancak iyi öğretmenler ve minimal bir müfredat ile mümkündür. Öğretmenlerinin saygı görmediği ve düşük maaş aldığı, eğitim bakanlığının sürekli sistem değiştirdiği ve ağır bir müfredat dayattığı ülkede eğitim eğlenceli hale getirilemez.

Notlandırma sistemiyle bodozlama şekilde oyunsallaştırılabilir fakat bu daha da beter sorunlar doğurur. Esas eğitilmesi gereken kitle kendini daha da ezik ve rezil hisseder. Öğrencilerin psikolojisi bozulur ve yaratıcılıkları yok olur. "Sonradan test edilmeyecek hiç bir materyal öğrenmeye değmez" ve "Her sorunun tek bir cevabı vardır, ucu açık problemler yoktur" gibi yanlış düşünceler kök salar. Debelenip yüksek not alan öğrenciler ise eğitim hayatları sona erince hangi parametreyi maksimize edeceklerini şaşırırlar. Onlar için öğrenmek çoktan iç güdüsel bir mesele olmaktan çıktığı için öğrenmeyi de bırakırlar.

Neyse bu konuda çok doluyum, biz konumuza dönelim!

Eğer zorunlu eğitim çarkının bir köşesine kendi ürününüzü monte edip zorunlu hale getirmezseniz, üzerinde o kadar uğraştığınız ürün için çok da çılgın bir talep olmadığını görürsünüz. Hele verdiğiniz hizmet için bir de para istiyorsanız vah halinize!

Dayatmadan eğitim vermek fitness center açmak gibi bir şeydir. Bir şehirde yüzlerce fitness center açıldığı zaman o şehirde yaşayan sağlıksız insanlar bir anda sağlıklı olmazlar. Zaten bilinçli ve sağlıklı bir kitle daha da sağlıklı olur. Yani toplum içindeki sağlık uçurumu iyice artar. Aynı şekilde gönüllü eğitim alan kişiler de zaten bilinçli ve eğitimli insanlardır ya da onların çocuklarıdır.

Girişiminiz online ise işiniz daha da zor. Veliler en azından dört duvar görebilmek isterler. Yan sekmede Facebook açılabilen bir ortamda çocuklarının öğrenim görebileceklerini düşünmezler çünkü çocuklarına güvenleri sıfıra yakındır.

 

Başarının Cezalandırılması

Zorunlu eğitim sisteminin dışındaysanız insanların sizi terketmesi kolay olur. "Acı yoksa kazanç da yok" sözü eğitim için de geçerlidir. Güzel bir arayüz dizaynı sadece bir yere kadar deneyimi iyileştirebilir.

Ayrıca zar zor kazandığınız bir müşteriyi kendisini memnun ettiniz diye de kaybedebilirsiniz. Evet, doğru duydunuz. Normalde müşteri memnuniyeti müşteri sadakatına dönüşürken, online eğitimde müşteri kaybına dönüşür. Matematiği sizin sayenizde toparlayan öğrencinin artık size ihtiyacı yoktur.

Eş bulma platformlarında da aynı dinamik söz konusudur. Evlenecekleri eşi bulan kişiler üyeliklerini kapatıp giderler. Fakat eğitim platformlarında durum biraz daha farklıdır: Memnun ayrılan müşterileriniz sizi arkadaşlarına dahi tavsiye etmeyecektir çünkü (inekle'deki bir öğrencinin deyimiyle) rakiplerinin ekmeğine yağ sürmek istemeyecektir.

 

Kalitenin Anlaşılamaması

Veliler karpuzun iyisini algılayabilirler, ama eğitimin iyisini anlayamazlar. Dolayısıyla ikna süreçleri (lüks sektörlerde olduğu gibi) hep fiyat ve marka üzerinden gerçekleşir. Veliler TV reklamı ya da 100 yıllık marka görmek isterler. Düşük fiyatı ise kalitesizlik olarak yorumlarlar. Önceden tercih edilmeyen bir okul, satın alınıp "Bahçeşehir Koleji" damgası yiyince aynı öğretmenler ve aynı müdürle bir anda doluverebilir.

Bu durum yeni bir internet girişimi için ciddi sorunlar yaratır. "İnternette sunulan her servis fiziksel muadiline kıyasla daha ucuzdur" ve "Ucuz eğitim kalitesiz eğitimdir" ön yargılarının yarattığı çelişkiyi bir şekilde çözümlemeleri, ayrıca henüz daha ürün oturmamışken çok yüksek reklam bütçeleri harcamaları gerekir.

 

İlk Kitle Problemi

Genelde teknolojik ürünler müşteri tabanları yaygınlaştıkça hızla ucuzlarlar. Birim maliyetler düşer, girişimci için yeni gelir kapıları açılır vs. Fakat ürün ilk çıktığında pahalı olur. Birilerinin risk alıp denemesi gerekir. 

Bu noktada iki problem baş gösterir:

1) Eğitim deneyselliğe açık bir alan değildir. Herhangi bir veli çocuğunun kobay yerine konmasını istemez, yeni ürünleri önce başkalarının çocukları denesin ister. Zira çocuğu diğerlerinden geri kalacak diye feci bir korku içindedir. Herkesin gittiği yoldan başka bir yola sapmaya niyeti yoktur. (Bu dinamik, baştaki zorlukları atlatabilirseniz lehinize çalışacaktır.) Dolayısıyla bırakın ürününüzde iterasyon yapıp yeni versiyonlar çıkarmayı, ilk versiyonu deneyecek aday bulmakta bile zorlanabilirsiniz. Genel olarak sektörün yerinde saymasının en temel sebebi budur. Yeniliklerin büyük çoğunluğu hep dayatmayla gelmiştir. Tabi dayatmayla gelen yeniliklerden de hayır gelmemiş ve insanları yeniliklerden daha da soğutmuştur.

2) Yukarıda bahsettiğim tutuculuktan ötürü yeni ürününüzü denemeye açık olan tek kitle en çaresiz kitledir ve en çaresiz kitle de genelde düşük gelir grubundandır. Dolayısıyla baştaki yüksek maliyetlerinizi sırtlayacak güce sahip değillerdir. Mesela inekle (kar amacı gütmemesine rağmen) düşük gelir grubundaki kişilere pahalı, yüksek gelir grubundaki kişilere ise gereksiz geliyor. Yani proje orta sınıfa oynuyor. (Gerçi orta sınıf ortada yok, orası ayrı bir mesele.)

 

Dual Müşteri Yapısı

Aslında öğrenciler yaşları gereği deneyselliğe çok açıklar, fakat parayı veren onlar değiller. Hizmeti alan ve parayı veren farklı kişiler. (Mesleki eğitimde ise aynı kişiler.) Bu dual yapı, zorunlu eğitimde sorun yaratmazken gönüllü eğitimde feci bir probleme yol açar: Aynı anda hem veliye ve hem öğrenciye dokunmanız ve onları ikna etmeniz gerekir.

İki tarafa ulaşmanın optimal kanalları farklı olduğu için pazarlama maliyetleriniz minimum ikiye katlanır. Ayrıca iki tarafa farklı dilden hitap etmeniz, farklı dizayn prensipleriyle yaklaşmanız gerekir. Bu da ürününüzün arayüz dizaynında orta yolu bulmaya çalışmanıza sebep olur ve karaktersiz bir şey ortaya çıkarma riskinizi artırır.

Ürününüzü ücretsiz sunarak ve pazarlama faaliyetlerinizi sadece öğrenci kitlesine odaklayarak velileri tamamen saf dışı bırakmayı deneyebilirsiniz. Bunu deneyip "başarılı" olan bir iki girişim var. Fakat reklamdan para kazanmayı ummak bir kaç açıdan sakıncalı:

  • Ufak bir kitleye kimse reklam vermez. Dolayısıyla niş bir ürüne sahipseniz reklam almakta zorlanırsınız. Her halükarda güçlü bir sermayeyle başlamalısınız ki büyüyene kadar dayanabilesiniz.
  • Kullanıcılar ürününüzde az vakit harcıyorlarsa (ki fayda bazlı ürünlerin doğasında bu vardır) reklam değeriniz (büyük bir kitleniz olsa da) az olacaktır.
  • Kullanıcıların çok vakit harcadığı, sosyal bir ürüne sahipseniz de başka bir problemle boğuşmak zorunda kalırsınız: Platformunuz hızla yayılmaya başladığında (ki başarılı sosyal platformlar hep üssel hızla büyür) işler bir anda çığrından çıkabilir. Ürününüz ücretsiz olduğu için "ipini koparan" gelecek ve içerideki sosyal ortamın kalitesi bozulacaktır. Eğitimde kalite algısının ne kadar hassas olduğundan bahsetmiştim. Dolayısıyla bu sorunu göz ardı edemezsiniz. Yoksa kitleniz hızla erimeye başlar.
  • Öğrencilerin alım gücü çok düşüktür. Ortalama bir öğrencinin harçlığı ancak kantinden karnını doyurmaya yeter. Dolayısıyla birim reklam değeriniz hep en alt sınırda seyredecektir.
  • Birim reklam değeriniz az olduğu için çok fazla gösterim yaratmanız gerekecektir. Bu da ürününüzün dizaynının tam anlamıyla içine edilmesi demektir.
  • Bir noktada çocukları cips, çikolata reklamlarına boğmanın etik boyutlarını da sorgular hale gelirsiniz.

 

Aşırı Regulasyon

Eğitim hassas ve politize bir konu olduğu için sürekli devlet denetimindedir. Yapabileceğiniz inovasyonlar kanunlarla sınırlıdır. Bugün olası bir iş modeli, yarın yeni bir kanunla iki dakikada çöpe dönüşebilir. Hatta bu risk iş modelinizin başarısıyla doğru orantılıdır. (Büyüyünce çok daha fazla kişinin radarına girersiniz.)


Son uyarım yeni üniversite mezunlarına...

Girişimcilik, iş dünyasında seçilebilecek tartışmasız en zor meslek. Eğitim ise teknoloji girişimi yapmak için belki de en zor sektör. O yüzden lütfen tekrar bir düşünün.

Daha henüz yeni mezun olduğunuz için ister istemez en derin girişimsel dürtüleriniz eğitimle ilgili. Oysa dünyada çözülmeyi bekleyen yüz binlerce problem var.

Size tavsiyem iş dünyasına başka bir açıdan dalıp, girişimci radarlarınızı açık tutmanız ve üniversitede edindiğiniz arkadaş ilişkilerini korumanız. Sonra tekrar bir araya gelip, doğru fikir ve doğru zamanlamayla başka projelere imza atarsınız.

Unutmayın daha çok gençsiniz! Erkenden aşırı zor işlere kalkışıp sonra girişimciliğe küsmeniz hepimiz için kayıp olur.

information is politics

In politics you can only see the tip of the iceberg. The rest you complete with your intuition and biases.

This is true even if you are a member of a political circle. There is always another circle inside yours or flying right above your head.

The problem gets worse as the society becomes more wired and therefore more susceptible to provocation. As information travels faster, so does misinformation.

Next time you are sitting on your ass sharing or marching on the streets protesting some piece of news, bear in mind that you may be executing someone else's plan.

ses kalınlığı ve eş seçimi

Yanımda oturan kadının sesi ne kadar da kalındı! Sesiyle tanışmamdan sonra kucağındaki kediyi okşayan şevkat dolu elleri bile kaba görünmeye başlamıştı.

Lanet kedi bir başka yanılsamaya daha aracılık yapmıştı: Kadın yalnız değildi.

İşin şaşırtıcı yanı aramıza oturan yakışıklı adamın sesinin olağanüstü kalın olmasıydı. Adam o kadar bas sesliydi ki yarattığı ses dalgalarını deşifre etmekte zorlanıyordum.

Bu bir tesadüf olamazdı. Kadınlar kendilerinden daha kalın sesli erkekleri çekici buluyorlardı. En kalın sesli kadın bile bir şekilde kendisinden bir tık daha kalın sesli birini arayıp buluyordu.

entropy of language and relationships

As the relationship between two people matures, the language they use get subjected to entropic forces which can endanger the relationship itself:

- Silences become more meaningful since the two parties know so much about each other. This leads to more interpretation-heavy dialogues and thereby causes an increase in the number of misinterpretations.

- Two parties sooner or later feel that the standard words in circulation are inadequate for describing the quirkinesses of their shared lives. They effortlessly invent new words whose repeated use can make events feel cuter than they objectively are. The unconscious drive for these inventions are guided not by a desire for transcendence but by a dire need for enrichment.

- As the two parties become more adept at comprehending each other, they feel greater liberty to increase the energy-efficiency of their communications. When speaking to each other, they start to use less words per sentence and pronounce words faster than usual. These compression attempts inevitably lead to more misinterpretations. 

- As the two parties spend more time with each other, the average anticipated value of their dialogues diminishes. This leads to less care and empathy which in turn lead to less "real listening" and more conflicts. 

faint glow of past glories

I lived beautiful moments, but they are now increasingly inaccessible memories. Moreover, as I get older, I feel a greater need to showcase these moments to prop up my increasingly diminishing coolness.

Of course, one can not wear his past on his shoulders.

Past coolness may manifest itself in certain detectable flavours of self-esteem. But that is all... There is no other way of transferring the information associated with it.

asynchronous harem instinct

There is no doubt that we are a polygynous species.

There is considerably more variation when it comes to mitochondrial DNA, which is inherited only from mothers, than in Y chromosome DNA, bestowed upon subsequent generations exclusively by fathers. In other words, over the evolutionary history of Homo sapiens, a relatively small number of men produced children with a relatively large number of women. As a species, we have had a greater variety of mothers than of fathers. 
David P Barash - Is God a Silverback?

Of course it is extremely barbarian to voice this fact in our modern society. We are supposed to get married to a single person and stay married to that person until death does us apart.

Despite being suppressed, the harem instinct is nevertheless alive with us. But it manifests itself in an asynchronous form via a proliferation of step brothers and sisters from successive marriages.

peripheral wisdom

Students search for bits of it scattered around the web, scavenging the forums and Q&A platforms... It is the primary reason why PhD advisors exist...

I am talking about the folkloric knowledge that make up our peripheral wisdom. These bits of knowledge are too unoriginal to make it to the research papers and too scattered to make it to the textbooks. Nevertheless they are extremely important in making new discoveries.

cahillik ve güven

Başkasına olan güveniniz karşınızdaki kişinin geçmişte yediği bokların yüzde kaçını bildiğinizle doğru orantılıdır. Bu yüzden iş dünyasında babalar oğullarına başkalarının oğullarından daha az güvenir.

Öz güven ise kendinizle ilgili cahilliklere dayanır. Bu yüzden olağanüstü başarılara hep sektör-dışı iş adamları imza atmıştır.

Kısaca her tür güven bir tür cahilliğe dayanır. 

old people as shock observers

In 2011, Charles Goodnight and I had an idea about how post-reproductive life span might evolve, an idea that sounds pretty unlikely in the abstract, but when we did the numbers, it actually panned out. An older, “retired” segment of the population, we argued, serves to keep the population stable over cycles of feast and famine. When times are good, they eat the excess food and help prevent population overshoot. When food is scarce, they are the first to die.
Josh Mitteldorf & Dorion Sagan - Why Aging Isn't Inevitable

What a fascinating insight! Old people exist not for some higher cultural need, but for the simple need of population regulation.

Considering the fact that even some types of worms have post-reproductive life spans, our capacity for generational knowledge transfer is probably an exaptation rather than an adaptation.