babalar ve gölgeleri

Başarılı bir babanın yapabileceği en büyük kötülük çocuğunu kendi izinde gitmeye zorlamaktır. Statü göreceli bir kavramdır. Çocuklar ne kadar yol katetseler de, babalarını aşamadıkları sürece kendilerini başarısız hissederler. 

Büyük başarılar büyük egolardan doğar. Büyük egoya sahip bir baba da (kimseyi beğenmediği için) çocuğunun dışarı kaynaklardan beslenerek gelişmesini istemez. Fakat bu yaklaşım çocuğunun onu aşmasını daha da zorlaştırır. Bir insanın tek bilgi ve tecrübe kaynağını aşması imkansızdır.

Babanın birikiminin çöpe gitmemesini sağlayan en güzel çözüm çocuğun başka bir kulvarda koşmasıdır. Bu kulvar çocuğun kendisini babasıyla karşılaştıramayacağı kadar uzak mesafede, fakat babanın birikimini alakasız kılmayacak kadar da paralel doğrultuda olmalıdır.

Başka bir çözüm de babanın birikimlerini daha soyut bir düzeye taşımasıdır. Bilgi erdemselleştiği an paralel olmayan kulvarlara da transfer edilebilir hale gelir. Fakat başarılı babaların bir çoğu bu kapasiteye sahip değildir. (Yüksek ego ve erdemlilik genelde ters orantılıdır.)