üstün zekalı moronlar

Üstün zekalı çocuklarda enflasyon yaşanıyor. Veliler çocuklarının dünyaya özel bir misyon için geldiklerini düşünmekten kendilerini alıkoyamıyorlar.

"Oğlum üstün zekalı." diyerek karşı tarafa kendini moron gibi hissettiriyorlar.

Tabi bilmedikleri önemli bir mevzu var: Sürekli olarak "üstün zekalısın sen" denilen çocuklardan ileride bir bok olmuyor. Her şeyi iyi yapması gerektiği baskısı altında kalan bu çocuklar, en ufak bir başarısızlık damgasını yememek için risk alamaz ve dolayısıyla kendilerini geliştiremez hale geliyorlar.

Whiplash filminin ikonik sahnelerinden birinde müzik öğretmeni Terence Fletcher şöyle diyordu:

One of the worst thing you can say to someone is "Good Job!".

Bunun bizim konuya uygun versiyonu da şu şekilde çevrilebilir herhalde:

Bir çocuğa söylenebilecek en kötü şey "Üstün zekalı oğlum benim!" dir.

Anne babalar da suçlu, öğretmenler de. Anne babalar çocuklarına ya üstün zekalı damgası ya da aptal damgası vuruyorlar. Neden? Çünkü öğretmenler ya çok memnun oldukları, ya da çok sorun yaşadıkları durumlarda velilere çocuklarıyla ilgili geri bildirim veriyorlar.

Oysa aşılanması gereken şey beynin bir kas gibi çalıştığı gerçeği. Ne kadar kullanırsan, ne kadar zorlarsan o kadar iyileşirsin. Ve bunun yolu da risk almaktan, başarısız olmaktan korkmamaktan geçer.