hiyerarsi ve ozgurluk

kendi kafasina gore takilan bir hucre, kaderin bir cilvesinden oturu ozgurlugunu kismen yitirirek hiyerarsik bir yapinin parcasi haline gelince, normalde kendisinin sahip olmadigi cesitli fonksiyonel ozellikler kazanir. organizmalarin verimli sekilde calisabilmesi ancak bu fonksiyonlarin surekliligiyle mumkundur. genellemek gerekirse, hiyerasik yapilardan dogan verimlilik, yapinin kendisini olusturan birimlerin ozgurluklerinde yapilan kisitlamalar uzerine kuruludur. mesela, sirketlerde ve sirketlerin biraraya gelerek olusturdugu ekonomik sistemlerde gorulen verimlilik, is bolumunun dogurdugu ozgurluk yitimi uzerine kuruludur. ve dogal olarak, bireylerin ozgurlukleri ne kadar kisitliysa, sistem de o kadar tahmin edilebilir, matematiksel sekilde o kadar modellenebilir hale gelir. bu da daha dogru makro-kararlarin alinabilmesini saglar. baska bir ornek vermek gerekirse, Aristo insan dogustan politik bir hayvandir derken, ayni zamanda, insanin hayata ozgurlugunun bir kismini kaybederek basladigini da iddia etmistir.